Bijenlinten

Ik woon aan een park. Het is een smalle, maar lange strook groen met prachtige Kastanjes en Lindes. Naast het park is een sloot en dan begint de spoordijk. In de zomer broedt er een Eksterpaar tegenover het huis en tal van mezen en vinken vliegen er rond. Al met al prachtig; de natuur begint in mijn voortuin.

Het is wel een ouderwets aangeharkt park. In de herfst komt de gemeente met bladblazers en speciale bladveegmachines. Alsof bladeren iets heel engs zijn, dat vooral uit het park gehaald moet worden. Ook worden er veel honden uitgelaten en is het daardoor een flink bemest park. Blijkbaar zijn nogal wat hondenbezitters niet opgevoed met het idee dat je de rommel, die jouw beestje achterlaat moet opruimen. Veel zeldzame plantjes zul je er dus niet tegenkomen.  Het gras mag van de gemeente niet al te hoog worden, dus komt er om de twee weken een grasmaaier langs, die het tot voetbaldveldhoogte maait. Niet dat er veel gevoetbald wordt, want dankzij de hondendrollen blijven de meeste kinderen er weg.

Toch jammer dat het park zo fantasieloos wordt beheerd. Met een kruidenstrook zou het al veel leuker worden. Dat zijn stroken gras, die niet gemaaid worden en daardoor tal van wilde planten gaan bevatten. Dat trekt bijen en andere insecten aan en hoe meer die er zijn, hoe meer vogels er zullen komen. Hoe makkelijk kan natuurontwikkeling zijn? Juist door iets niet te doen (bespaart ook nog eens gemeentegeld) wordt het park ietsjepietsje natuurlijker. Toch iets om deze winter bij de gemeente aan te kaarten. Op naar een mooi voorjaar !

Advertentie